Stanisław Barańczak

Stanisław Barańczak

„Przepraszam, nie dosłyszałam nazwiska?... Banaczek?...

Spokojnie robił na drutach rzeczywistości

szorstkie wiersze ciepłe jak barania wełna

spijał z rzeczywistości polskiej i amerykańskiej
soki jak dąb którego korzenie głęboko
wbijały się w ziemię

wilgotną i błotnistą która z czasem 
stawała się żyzną był
sękatym kijem puszczającym zielone liście z drugiejs
strony oceanu

miał długie i wrażliwe uszy na 
mamrotanie fal i szept przyjaciół w starym świecie

znalezienie parkingu w nowym świecie

nie było jego jedynym problemem na tym świecie

niklował stare słowa stosownie od sytuacji

neomodernista wierszy werbujących weną

socjalistycznej ojczyzny ortopeda orszaku

zmierzającego do zmiany
konstytucji krytyczna krucjata wobec
kierowniczej roli PZPR dziurawego wiadra
niejeden chciał umyć nie tylko ręce ale i twarz

na emigracji  tłumacz słów „spólny łańcuch”

polan ziemskie kolisko” wprowadził w orbitę

polską poezję pro futuro prognostyk pewności

pro i kontra że można być tym kim się chce być

 Chicago 26 grudnia, 2014

Stanisław Barańczak (ur. 13 listopada 1946 w Poznaniu, zm. 26 grudnia 2014 w Newtonville) – polski poeta, krytyk literacki, tłumacz poezji, jeden z najważniejszych twórców Nowej Fali, działacz Komitetu Obrony Robotników.